IndexLast Update: 2025-08-10 14:20:27
Men is er voor zichzelf en de drijfveer is geld verdienen. Als jouw wens of belang bijdraagt aan het geld verdienen, zal men werken in je belang maar anders zal het geld verdienen gaan ten koste van je belang en dat laatste is meestal gemakkelijker, zeker als je vragend of afhankelijk bent en al helemaal als je al hebt betaald. Het gaat niet om jou of je belang of wens, maar om geld verdienen.
Voorbeelden:
Staat een advocaat aan jouw kant? Nee. Als een advocaat kan verdienen door een zaak goed te verdedigen en zo te scoren zal hij dit doen, maar als hij belang heeft een klant vast te houden zodat hij er meer geld aan kan verdienen zal hij de zaak compliceren en rekken. Overigens geldt voor juristen dat naarmate er meer juristen zijn en ze slechter functioneren en daardoor conflicten talrijker en ingewikkelder zijn en langer duren, ze steeds meer nodig zijn. Juristen leiden tot juristen en slechte juristen nog meer.
Helpt een makelaar je bij het vinden van het beste huis? Nee. Ze zijn bezig met geld te verdienen en dit is niet hetzelfde als het behartigen van jouw belang. Een makelaar zal proberen je zo snel mogelijk een zo duur mogelijk huis te verkopen, zodat hij er het minste tijd aan kwijt is en maximaal courtage krijgt. Dit werkt als je eigenlijk een duurder huis wil kopen dan je kunt betalen. In dat geval zal de makelaar inderdaad een gunstig prijs voor je bedingen, omdat hij dan maximale courtage krijgt en je anders het huis niet zal kopen en hij geen courtage krijgt.
Stel je maakt en verkoopt een auto en hij werkt perfect en gaat nooit stuk. Je ziet de koper nooit meer terug. Maar stel hij werkt niet zo goed. Na een tijdje zie je de koper terug, met nieuw werk voor je en verdien je weer aan hem. Opnieuw doe je je werk half en na een tijdje staat de klant er weer en weer verdien je eraan.
Stel je bent systeembeheerder en je werkt dag en nacht en zorgt ervoor dat alles perfect werkt. Niemand ziet ooit dat je iets doet. Het systeem werkt toch gewoon? Je loopt zelfs het risico bij de eerst komende reorganisatie te worden ontslagen. Je bent immers onnodig. Het systeem werkt toch wel. Stel je doet je werk slecht. Continu storingen, iedereen heeft je dag en nacht nodig, je bent de belangrijkste man of vrouw van het bedrijf en je baan, salaris en promotie zijn gegarandeerd.
In computerland is een data server ingestort. Er zijn nu twee categorieën gebruikers.
De snel werkende en succesvolle gebruikers. Deze hebben vaak schade. Ze zij bijvoorbeeld hun data kwijt en schelden dan op systeembeheer. Iedereen heeft medelijden met ze en ze krijgen alle kans en hulp om hun werk over te doen of te repareren, en als dit niet lukt kunnen zij er in elk geval niets aan doen.
De langzaam werkende gebruikers die steeds moeilijk deden over backup en dingen voor zichzelf automatiseerden in plaats deze handmatig te herhalen, hebben hun data nog, maar niemand merkt op dat dit komt door hun vervelende houding, moeilijk doen en langzaam en voorzichtig werken. Nee, kennelijk stelde wat zij deden niet zoveel voor, als het zo gemakkelijk te repareren is.
Dit informatienummer kost 30 eurocent per minuut. Al onze medewerkers zijn in gesprek. Uiteindelijk blijkt de wachttijd een half uur en krijg je al onze medewerkers aan de lijn, zijnde een enkele, niet opgeleide uitzendkracht, die met lunchpauze was en niets voor je kan doen. Meer en beter opgeleide medewerkers en minder wachttijd had de provider minder geld opgeleverd. Zo ook vantevoren aangeven wat de wachttijd zou zijn, zodat je er niet aan had hoeven beginnen. Naarmate de service slechter is en je langer moet wachten wordt er meer aan je verdiend. Typische win win situatie, meer verdienen met minder werk.
Je telefoon gaat over. Je haast je om hem op te pakken. Te laat natuurlijk. Maar waarom gaat dat ding ook maar vijf keer? Tik, kassa, voice mail. Laat maar, die spreek ik niet in. En zo verdiende de provider weer geld aan een niet bestaand gesprek.
Verkeerde rekeningen en aanslagen sturen met zeer korte betalingstermijnen, het direct starten van incasso procedures en direct heffen van boetes, niet bereikbaar zijn, niet de situatie kennen, van het ene loket naar het andere en elke keer je verhaal geheel opnieuw vertellen om uiteindelijk zonder antwoord te blijven zitten. Mensen moeten zelf maar bezwaar maken en als ze dit niet doen hou je eraan over. De bewijslast ligt vanzelfsprekend bij de indiener. Zo doen klanten en burgers zelf in hun vrije tijd het werk waarvoor ze bedrijven en overheid betalen om te doen in werktijd en hoe minder bedrijf en overheid doen, hoe meer ze eraan overhouden.
Een ander goed antwoord bij klachten is dat dit nou eenmaal de procedure is, ofwel de grotere fout als argument om de fout goed te praten. Een fout resultaat is echter niet goed omdat het altijd fout is. De grotere fout is misschien een verklaring, maar maakt het niet beter. Het is dan namelijk niet alleen dit geval, maar een hele procedure of een heel bedrijf dat niet naar behoren functioneert.
Wat ook werkt is er een zo grote puinhoop van te maken dat juridische procedures zo ingewikkeld worden dat ze te kostbaar, langdurig en slopend worden voor klanten of burgers. Als bedrijf heb je een juridische afdeling, ben je niet emotioneel betrokken en heb je nergens last van...
Ook de media doen eraan mee. Om meer nieuws en meer werk te hebben en meer te verdienen zetten de media problemen en conflicten zoveel mogelijk aan of veroorzaken ze deze zelfs. Ook foute berichtgeving is twee keer scoren. De eerste keer door het, meestal spectaculaire, bericht zelf, de tweede keer door het ontkrachten door de benadeelde, die daarna voorgoed een bron is voor nieuwe, al dan niet ware berichtgeving. Ook eventuele juridische procedures hierdoor zijn nieuws en bron van inkomsten. Naarmate de media er een grotere bende van maken hebben ze meer nieuws en dus meer werk.
De man bij BP die aan het hoofd stond van de grootste olieramp die de wereld ooit heeft gekend is met een gouden handdruk ontslagen en in dezelfde functie geplaatst bij een zusterbedrijf. Netto is hij er dus voor beloond. De BP ramp was echter misschien niet eens heel veel minder misdadig dan de aanslag op het World Trade Center. Het motief voor de aanslag was ontaard geloof of levensovertuiging en de dader heeft het niet overleefd. Het motief voor de BP ramp was een gering financiëel gewin door gebruik van een goedkopere en onveilige boorput en men was gewaarschuwd, maar nam het risico toch. De schade was voor anderen. Ook is voedselvervuiling om geld te verdienen niet heel veel minder erg dan terrorisme. Het is even heimelijk, de gevolgen zijn even groot, en het motief, gering financiëel gewin, is slechter.
Het gaat er niet om of werk dat je doet goed of slecht is. De vraag is of je er geld mee kan verdienen of je ermee weg kunt komen als het fout loopt.
Maar er is toch een marktmechanisme om dit tegen te gaan zou je zeggen? Als de service slecht is, zoekt men toch een ander? Nee. Het is de vraag wat meer loont? Hard werken en goede service leveren voor minder klanten omdat je per klant meer moet doen, of minder hard werken en slechte service voor meer klanten omdat je per klant minder doet. Bij bijna-monopolieposities, zoals bij overheid en grote instanties is er overigens geen echt marktprincipe en werkt slecht werken zeker. Ook fuseren en overnames gaan marktwerking tegen.
Dit is niet een gevolg van het kapitalistisch systeem, zoals vaak wordt gezegd. Het kapitalistisch systeem gaat ervanuit dat mensen min of meer verantwoordelijk en niet immoreel of zelfs crimineel handelen. Het is ontaard of doorgeschoten kapitalisme, waarin geld verdienen uitsluitend is gebaseerd op het recht van de sterkste, in wat voor zin dan ook, en het enige dat telt is dat jij winst maakt, weg kunt komen met negatieve gevolgen en het je niet uitmaakt of de negatieve gevolgen en schade voor anderen oneindig veel groter zijn dan de winst voor jezelf.
Slecht werk mag lonen voor jezelf. Voor het algemeen is het schadelijk.