IndexLast Update: 2025-08-06 15:17:15
Zeggen dat je realistisch bent is iets anders dan het zijn. Een paar voorbeelden:
Ik streef niet naar perfectie, want dat is toch niet haalbaar.
Mooi excuus om zelf niet je best te doen en anderen die wel hun best doen te diskwalificeren als dit past in je belang of het verdoezelen van je falen. Echt realisme is wel degelijk te streven naar perfectie, maar ook inzien wanneer dit niet haalbaar is. Dat je perfectie dan niet haalt is dan geen verdienste omdat je zo realistisch was, maar falen, maar het is dan niet anders. Anderen diskwalificeren die proberen dingen goed te doen is geen realisme.
De basis begrijpen we nu wel. Daar hoeven we niet meer naar te kijken. We moeten uitgaan van het bestaande systeem.
Heel vaak begrijpen we de basis niet en is het nieuwe inzicht dat ons begrip van de basis fout was.
We hebben geen tijd om nog te denken, we moeten door.
Vertaling: ik wil niet het risico lopen dat mijn project niet doorgaat en mijn deadline halen. "We moeten" is "Ik wil".
Nu kunnen we echt niet meer terug en daarom gaan we door met iets waarvan we weten dat het fout is.
Als je weet dat iets fout is, moet je stoppen. Tenzij je eigenlijk vindt dat het wel goed is, maar dit niet wil zeggen. Dit argument is om iets te verbergen, bijvoorbeeld dat je fouten niet wil toegeven. Het heeft niets te maken met realisme.
We begrijpen dat er kritiek is op de wijze waarop wij hebben gehandeld, maar we gaan het niet meer hebben over het verleden. Dit is voorbij en het heeft geen zin om hier nog naar te kijken of over te praten. We moeten naar de toekomst kijken.
En zo komen we ongestraft weg met wat we in het verleden hebben gedaan. Het verleden is basis voor het heden en ook de basis waarop je de toekomst gaat bouwen. Het verleden negeren als je praat over een toekomst is alle informatie waarop je je kunt baseren vantevoren weggooien. Dit kan in je belang zijn, maar zal niet leiden tot het beste resultaat en is geen realisme.
We hebben begrip voor uw gevoel dat u tekort gekomen bent.
En zo hoef je dit is niet meer te bespreken en er niets aan te doen.
Altruïsme is verkapt egoïsme om jezelf beter te voelen. We zijn allemaal egoïstisch.
Het verschil tussen altruïsme en egoïsme is echter dat sommigen zich goed voelen door iets te doen voor een ander en anderen alleen voor zichzelf denken. Mogelijk bestaat altruïsme wel degelijk en is het meer oorspronkelijk dan egoïsme. Natuur is voor het voortbestaan van de soort, niet het individu. Altruisten egoïsten noemen is een excuus om zelf egoïstisch te zijn.
We liegen toch allemaal? Doe nou niet of jij zo eerlijk bent, we liegen allemaal.
Best handig, liegen afdoen als realisme. Maar stel dat je wel eerlijk bent en niemand je gelooft, want we liegen toch allemaal? En daar zit het probleem. Als we allemaal liegen, kunnen we niet meer communiceren en gaat het helemaal mis. De waarheid spreken is niet goed of slecht, maar nodig. Echter ook moeilijk want het vraagt dat je voortdurend serieus nadenkt over wat je zegt en wat je ermee bedoelt.
Dit soort onzekere mensen hoor ik niet bij. Twijfel heb je niets aan. Je moet gewoon realistisch zijn en naar de feiten kijken.
Dit zijn echter uitsluitend de feiten die je toevallig kent op dat moment en vaak ook die die je het beste uitkomen. Iedereen die nadenkt weet je nooit alle feiten kent en fouten maakt. Twijfelen is proberen beter na te denken en daar is niets mis mee. Naarmate je meer zeker van je zelf bent, lijk je misschien meer realistisch, maar meestal betekent het dat je onvoldoende nadenkt, dingen niet weet en je je daarvan niet bewust bent. Niet gehinderd door kennis van zaken. Onbewust onbekwaam.
Sociale contacten en vriendschappen, onderhouden en gebruiken voor het bewerkstelligen van je belang. Netwerken om een baan te krijgen. Vrienden zijn mensen die dingen voor jou doen en waar jij dingen voor doet. Onthouden wat je voor anderen doet en wat zij voor jou doen. Wederzijds belang. Onthouden wat je hebt gezegd en ook vooral tegen wie en zo mensen laten doen wat goed is voor jou. Natuurlijk zorg je dat je bij de juiste groep hoort. Je acties in sociaal verkeer zijn op basis van de vraag "What's in it for me?". Heel realistisch allemaal, maar wie wordt hier gelukkig van?
Iemand probeert een droom of idee te verwezenlijken of iets moeilijks te doen. Een realistisch persoon zal dit soort dingen natuurlijk niet proberen. Realisme en risicoloos horen immers bij elkaar. Natuurlijk gaan realistische mensen uitleggen dat wat de persoon wil niet realistisch is en deze voor dom of maatschappelijk onbewust uitmaken, uitleggen wat voor complicaties er allemaal zijn, natuurlijk met name op organisatorisch en financiële vlak, waar het de persoon in kwestie echter niet om gaat, niet ter zake doet voor het idee en afleidt. Na een tijdje raakt de persoon ontmoedigd, ziet door de bomen het bos niet meer en stopt het idee. En zo is bewezen dat het niet realistisch was...
De rechtse politiek vindt zichzelf financiëel realistisch en dat ze goed met geld kan omgaan. Maar is dit ook zo? Bijvoorbeeld de financiële crises zijn niet ontstaan door te hoge werkeloosheidsuitkeringen, maar door roekeloos investeren door rijke, meestal rechtse mensen. Juist na jarenlang bewind door rechtse politici was en de financiële situatie slechter dan ooit, de schuld hoger dan ooit en werd er meer geld uitgegeven dan ooit. Natuurlijk werd beweerd dat het met linkse politici nog slechter zou zijn geweest, maar dit is niet aangetoond want linkse politici waren niet aan de macht. Wat is aangetoond dat het na het bewind van rechtse politici zo slecht was als het was. Nadat is niet hetzelfde als doordat, maar ook niet hetzelfde als ondanks. De meest geldverspillende maatregelen zoals de euro en de laatste herziening van het belastingsysteem kwamen niet van de linkse politici. Is het eigenlijk wel zo dat rechts zo financiëel realistisch is? Stel je hebt geld en je bouwt iets dat je wilt hebben. Is het geld dan weg? Integendeel, pas dan is het geld nuttig en gaat het wat opleveren. Je moet alleen niet het verkeerde doen. Mogelijk is rechts vergeten dat geld pas wat oplevert nadat je het hebt uitgegeven en werkte het "bezuinigen" andersom.
Zeggen dat je realistisch bent of het jezelf vinden is iets anders dan het daadwerkelijk zijn. Realisme is geen argument, maar blijkt uit argumenten, acties en bereikte doelen.