IndexLast Update: 2025-07-30 14:07:11
"Ieder mens heeft recht op beschikking over zijn eigen leven en het is wel zo humaan iemand ondraaglijk lijden te besparen." is de stelling.
Iemand die oud en moe is kan het gevoel hebben dat zijn leven niet veel nut meer heeft en hij of zij alleen maar tot last is voor anderen. Zeker in een steeds harder wordende wereld waarin sprake is van vergrijzing. Als iemand dan bovendien eenzaam is, kan een intense doodswens ontstaan. Op zich is de persoon echter niet ziek is en het is daarom de vraag of deze wens komt vanuit de persoon of misschien ook vanuit de omgeving.
Neem alleen al autorijden. Velen vinden dat ouderen maar eens moeten ophouden met autorijden omdat ze een gevaar op de weg en met name te langzaam zouden zijn. Het besef dat zijzelf ook ooit oud zullen zijn en zich dan ook zullen willen kunnen verplaatsen, maar dat dit met het openbaar vervoer heel lastig of misschien zelfs onmogelijk zal zijn, lijkt niet aanwezig. Voor ouderen is deze druk echter een serieuze reden de auto te laten staan. De wereld is niet aardig voor ouderen en wordt dit steeds minder.
Het resultaat van een tolerante houding tegenover zelfdoding zou wel eens kunnen zijn dat ouderen zich verplicht gaan voelen om hun leven te beëindigen omdat ze zichzelf ervaren als overlast. Een jongere generatie psychologen of andere hulpverleners, die de hulp bij de zelfdoding dan zal moeten gaan verlenen, zal niet in staat zijn de situatie te beoordelen omdat ze in hun leven nog niet zover zijn en daardoor de benodigde levenservaring missen.
Als slachtoffer van het leven heb je geen zeggenschap over wanneer je wordt geboren en ook niet over wanneer je sterft, al kun je het laatste vervroegen. Euthanasie is de eerste stap op een hellend vlak. De stap van euthanasie naar hulp bij zelfdoding is een grote. Bij euthanasie zou iemand toch doodgaan, bij zelfdoding niet. Wat zou de volgende stap zijn?
Wat is zelfdoding werkelijk? Het is het definitieve recht van de sterkste, waardoor de zwakste niet meer wil leven of vindt dat deze geen bestaansrecht meer heeft. Het is de ultieme prijs als je door je opvoeding, door wat je meemaakt of door je omgeving niet meer verder wil leven. Moet je omgeving hier dan ook bij helpen?