IndexLast Update: 2025-07-27 13:57:04
Problemen zijn er niet voor niets en kunnen niet worden opgelost door ze "niet meer te doen", te ontkennen, te beboeten of te verbieden.
Voorbeelden:
Problemen oplossen door er een tarief of boete op te zetten maakt problemen groter, namelijk het probleem dat er al was met daarbij het probleem van het tarief of boete. Dit kan alleen werken als het uitsluitend gaat om storend gedrag dat gemakkelijk kan worden aangepast. Dit is vrijwel nooit. Mensen doen dingen met een reden.
Auto ontmoedigen. Mensen rijden auto niet voor niets en kunnen daar niet zomaar mee stoppen. Regel alternatieven waardoor mensen zich minder vaak hoeven te verplaatsen, zoals thuiswerken, of goed alternatief vervoer, dan gaat het vanzelf.
Betaald parkeren. Mensen rijden niet voor niets auto en moeten dus ook kunnen parkeren. Dit duurder maken helpt niet, want het probleem blijft bestaan. Het cosmetisch effect van de maatregel zal dus elders worden gecompenseerd, bijvoorbeeld door parkeren buiten de zone waarin moet worden betaald. Het betaald parkeren levert misschien geld op voor de overheid, maar voor de gemeenschap kost het geld. Er wordt immers geld uitgegeven aan de parkeermeters, de administratie en de handhaving en hier komt niets voor terug. Een verhoging van de wegenbelasting voor goede voorzieningen voor parkeren is dan beter. De kosten voor de burger zijn gelijk, maar tenminste deel van het probleem wordt ermee opgelost. Betaald parkeren is een typisch voorbeeld van nodeloos duur belastingheffen.
Langzamer rijden lost het conflict tussen veiligheid en efficiëntie niet op. Betere doorstroming en veiliger wegen wel.
Privatiseren van overheidstaken werkt niet. De overheid heeft de meeste macht en mogelijkheden en is het meest goedkoop omdat de overheid geen winst hoeft te maken. Als de overheid een probleem niet kan oplossen kan de vrije markt het zeker niet. De vrije markt is er voor dingen waar geld mee te verdienen is, die door sommigen gewenst zijn en door anderen niet. Voor overheidstaken geldt dit niet. Er is geen geld mee te verdienen en ze zijn voor iedereen nodig.
Afval verbieden of beboeten helpt niet, een goede stortplaats wel. Nodeloos of niet herbruikbaar afval, zoals dikke plastic verpakkingen, voorkomen helpt ook.
Burgers dwingen afval te scheiden werkt niet. Scheiden aan de bron werkt niet goed. Het vraagt bijvoorbeeld om gescheiden opslag en gescheiden transport wat extra milieubelasting geeft, waardoor tenminste deel van de winst van het afval scheiden verloren gaat. Daarnaast is het niet mogelijk is goede scheiding te garanderen, waardoor het afval moet worden gecontroleerd en dan vaak toch niet voor hergebruik geschikt blijkt.
Afdwingen van een gezond eetpatroon door overheid is de omgekeerde weg. Zorg voor aanbod en mensen gaan het vanzelf doen. Op dit moment is gezond vele malen duurder dan ongezond voedsel en biologische producten al helemaal. Dit probleem wordt niet opgelost door mensen te vertellen dat ze gezond moeten eten.
Campagnes door de overheid om het gedrag van burgers te corrigeren, zoals gezond eten en anti-rook campagnes bieden geen oplossingen. Gezond eten is te duur en rokers zijn verslaafd. Dit los je niet op door te zeggen dat het slecht is of niet mag.
Rekeningrijden lost het transportprobleem niet op, maar maakt het groter. Er moet extra worden betaald en er komt niets voor terug. Wel kost het invoeren en handhaven geld.
Hoe goed is marktbeinvloeding door de overheid? Werkt dit niet averechts? Het maakt het mogelijk door te gaan met verkeerd gedrag, zoals roekeloos investeren, en moedigt het soms zelfs aan, zoals in het geval van de vermogensrendementsheffing, die dwingt tot risicovol gedrag.
Week/Weekend OV Studentenkaart en daardoor beperken van de vrijheid voor studenten in hun reistijden. Dit maakt het voor studenten onmogelijk om optimale, bijvoorbeeld rustige, reistijden te kiezen. Het resultaat was dat alle studenten een weekkaart namen en in de vrijdagavond en maandagochtend spits van en naar huis reisden. Zonder week/weekend kaart hadden ze in het weekend kunnen reizen.
Kaasschaaf-concept: "Als je er nou een klein beetje vanaf haalt, zal het toch wel niet schadelijk zijn?" Met een kaasschaaf gaat de kaas ook op. Je weet niet wat je doet en dit kan fout gaan. Meestal zijn in de praktijk oplossingen zo gekozen dat alleen het minimale wordt gedaan om het probleem op te lossen. Als je hier dan vanaf haalt, is de oplossing vernield. Het kaasschaaf-concept is dus schadelijk en risicovol, al lijkt het van niet omdat het steeds maar "een klein beetje" is en je het daardoor niet ziet.
Energieprobleem oplossen door zuiniger te doen, bijvoorbeeld door de verwarming lager te zetten. Meestal staat verwarming niet hoger dan nodig, want stoken kost geld. Lager zetten leidt dan dus tot schade, zoals gezondheidsschade en dat je minder goed kunt functioneren. Bijvoorbeeld bij kantoorwerk zit je stil en als dan de verwarming te laag staat lukt kun je niet werken. Door de huidige campagne van de overheid, om zuinig met energie te zijn zetten veel mensen de kachel laag en gaan dan met een (elektrische) deken op de bank liggen om het toch aangenaam te hebben. Gefunctioneerd wordt er dan niet meer. Dit geeft economische schade.
Een plan om het aantal verkeersdoden verminderen op zichzelf is geen nieuw idee en geen plan, maar een wens waar een idee en een plan voor nodig zijn. Dergelijke berichten uit de politiek zijn non-informatie en geen vorm van oplossingen.
Herverdelen om te bezuinigen. Herverdelen is niet geld verdienen, maar geld uitgeven om het anders te verdelen, waardoor er minder overblijft voor het totaal. Verlies in totaal dus.
Selecteren van de "beste" mensen. Niet nieuw, niet creatief, niet productief. Kost wel geld. Het selecteren moet immers worden uitgevoerd en daar wordt aan verdiend. Het gaat ten koste van en wordt betaald door de mensen uit wie wordt geselecteerd. Deze moeten immers harder gaan werken om te voldoen aan de al dan niet zinnige criteria van hen die selecteren, maar meestal geen inhoudelijke kennis van zaken hebben. Wat het "de beste" moet betekenen is meestal niet vast te stellen en meestal ook niet of wat wordt gezien als "de beste" ook daadwerkelijk wordt geselecteerd. Of de selectie inderdaad zorgt voor verbetering of minder kosten leidt wordt blindelings aangenomen en niet onderzocht. In totaal zal het niets opleveren want de selectie kost geld en de mensen die buiten de selectie vallen zullen blijven moeten worden bekostigd door de maatschappij. Een realistische oplossing is niet het selecteren maar het opleiden van de "beste" mensen
Fouten wegnemen. Dit is onmogelijk en inefficiënt. Er zijn miljoenen fouten en deze allen wegnemen is onbegonnen werk en onmogelijk. Je moet niet proberen bestaande fouten weg te nemen, maar proberen een juiste weg te zoeken, deze te volgen en hierbij geen (nieuwe) fouten te maken.
De overeenkomst tussen deze voorbeelden is dat ze proberen problemen op te lossen, zonder dat hiervoor een creatief idee is of arbeid wordt verricht. Dit werkt niet. Dingen zijn er niet voor niets en mensen handelen met een reden. Dit kan niet worden weggenomen of veranderd zonder dat de bestaansreden ervan is weggenomen. Je kunt niet de verwarming lager zetten zolang deze nodig is om het voldoende warm te hebben enz. Je moet alles doen om te voorkomen dat dit soort oplossingen worden gekozen en niet ze aanmoedigen en zeker niet presenteren als oplossingen en al helemaal niet als gewenst of moreel correct gedrag.